gedicht

pitten van waanzin en wijsheid

pitten van waanzin en wijsheid
rustend zij aan zij
onder het oppervlak
van deze huidkleurige schil
wachtend op kansen om te kiemen

red jezelf
product van miljoenen jaren evolutie
ja, jij

huil, betast, betreed dit duister
wandel rond de muren van je verdriet
zo lang als nodig is
tot je de poort vindt
ga binnen, kniel, voel, geef je
laat je wassen in het koele donkere water
en word weer nieuwgeboren