Zij het onder niet zo ideale omstandigheden – ferme verkoudheid, stem dus niet 100% – toch erg genoten van de bezielde samenwerking én de bijzondere locatie! Laat je meevoeren!
Herbekijken livestream event (10/03) kan nog tot 24/04.
Gratis – Link via Facebook, ook te bekijken zonder facebookaccount : https://youtu.be/OV1-FrJKUf4
Amalia en The dark side of the moon
Met liederen van Amalia Vermandere en live tekeningen van Maaike Leyn.
Gratis livestream event @ Felixart Drogenbos in het kader van Women Art Week- Internationale Vrouwenweek op initiatief van Isolde De Buck en WIFTM.
Klank: Jelle Van Meerbergen
Video: Lou De Buck, Ruben Boidin, Lewis Prempeh
Met steun van de Vlaamse Gemeenschap
The Gorge
Mathilde’s dance
Zombie Fires
Zombie fires zijn ondergrondse vuren die soms jarenlang blijven smeulen onder de dikke ijslagen van de gebieden op de noordpoolcirkel. Ze voeden zich met methaangas, turf en ander organisch materiaal. Zodra de lente komt, de temperatuur stijgt en de grond droogt, laaien ze op, eerst als mysterieuze nevels boven het smeltende ijs, maar vaak ontwikkelen ze zich tot echte branden. Bij voorkeur op plekken die het litteken dragen van een eerdere brand.
Ook in ons lijf duiken krachten onder het zichtbare oppervlak, maar daarom zijn ze niet minder aanwezig.
Een mens herbergt geheime brandende vuren, die zwijgend woekeren of zuurstof zoeken. Stille verlangens, wensen en dromen, maar ook verdriet of frustratie.
In haar liederen en gezongen meditaties exploreert Amalia deze onderhuidse zombie fires. De liederen brengen troost, door de ijslaag weg te krabben, het vuur te ontsteken, of de zachte veenlaag te strelen. Wees niet bang, maar adem diep en dans! Geïnspireerd door de liederen van Amalia maakt Maaike Leyn levende tekeningen die ontstaan, al jagend in donkere, wilde oerwouden. Soms fel, soms teder, tekent ze de dans van het innerlijke vuur.
Toen Maaike vijf jaar geleden naar Oostende verhuisde, leerde ze al vrij snel Amalia kennen. Haar liefdevolle, maar kritische blik maakte Maaike nieuwsgierig. Al vlug bleek dat ze heel wat gemeenschappelijk hadden. Niet alleen hun drang naar open ruimte en frisse zeelucht, maar ook naar diepgang. Vaak lopen ze te filosoferen op het strand over de kleine en de grote wereld. Ze verontwaardigen zich en laten zich verrassen. Ze houden beide van scheppen, in de keuken en in het hoofd, Amalia in haar liederen, Maaike in haar houtskooltekeningen.
